گم شدم!
امروز با دوتا زن حرف زدم! دوتا زن از دو تبااار مختلف! تو برخورد با آدم ها عیب بزرگی دارم!که هرچقدر دامنه ی آدم هایی که باهاشون در ارتباطم بیشتر هم میشه...به جای کتمان و درمانش...عیبم هم بزرگتر میشه!که میخوام رنگ نگاه همه برام سبز باشه... و از روی خود خود دلشون محبت بیاد بشینه روی قلبم!
اینه که میخوام نگاه همه رو جلب کنم...اینه که دیگه خودم نیستم!مدت هاست خودم نیستم....حتی موقع هایی که به شادی تموم شدن کنکور شیشه ی ماشین رو تاآخر میدم پایین...دستام رو عمود میذارم روی لبه ی شیشه که طبق تصور بچگی بهم حس قدرت بده! بی توجه به حمیرا و مهستیِ مورد علاقه ی بابام یا حمید هیراد و بهنام بانی که دارن گلوشونو پاره میکنن و تحریر های ریز و قشنگ میزنن که شاید بتونن توجهمو جلب کنن؛ هنزفری مو محکم میذارم توی گوشم و یه اهنگ از zedbazi یا wantons پلی میکنم و میذارم باد گرم وسط تیر شالم رو بندازه...هی و هی و هی تو خلوت خودم تصورامو مرور میکنم ...حتی اونموقع هم که خیال میکنم خیلی خودمم خودم نیستم!
چند روز پیش یکی از دوستام بعد کلی گپ و صحبت بهم گفت کتاب"قورباغت رو قورت بده رو حتما بخون" ....اون لحظه بیشتر از اینکه کنجکاو مطالب توی اون کتاب باشم...میخواستم بدونم چه ضعف شخصیتی توی وجود من دیده که به من پیشنهاد خوندن این کتاب رو داده! این مسئله چیز تکراری باشه یا نباشه من رو برای چند لحظه ای آزرده خاطر کرد! بعدتر که بهش فکر کردم نظرم خیلی متفاوت تر بود!
گم شدم! کسی نیست که من رو پیدا کنه! آدم های دوست داشتنی زندگیم انقدر پر مشغله اَن و دارن مقاومت میکنند برای زنده موندن و زندگی کردن توی این چاردیواری جذاب الدوله ی دروغگو که نه وقتی برای پیدا کردن من دارند و نه حوصله ای:))))
آدم های دوست نداشتنی تر هم که نه راهی برای ورود به دلم دارند و ...اگر پاش بیفته شاید نه حوصله ای:)))
گم شدم میون یک عالم کلمه! هرچقدر بیشتر زمان میگذره و بیشتر حرفای قشنگ یاد میگیرم!هرچقدر فیلمای قشنگ تری میبینم و با آدمهای موفق بیشتری هم کلام میشم....کمتر برای خودم زندگی میکنم!
